به گزارش گروه اقتصادی قدس‌آنلاین، یکی از مهم‌ترین ارتباطات بین‌المللی در هر کشوری ارتباط مناسب و پایدار با کشورهای همسایه است. از منظر اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و دفاعی این ارتباط قابل اهمیت و سرنوشت ساز است. اول اینکه هزینه‌های مبادلاتی بین دو کشور همسایه نسبت به سایر کشورها کمتر بوده و هر دو کشور ضمن اینکه می‌توانند کالاهای مورد نیاز هم را بر اساس مزیت نسبی مبادله کنند از خدمات انرژی و نیروی کار هم به راحتی می‌توانند بهره ببرند و انتقال این خدمات با هزینه کمتری امکانپذیر است.

ایران و عراق به دلیل ویژگی‌های اقتصادی و ژئوپلتیکی و از طرف دیگر، وجود سرمایه مذهبی، دارای پیوندهای منحصر به فرد و قابلیت توسعه همکاری‌های اقتصادی در سطح گسترده‌ای هستند. اگر چه در وضعیت موجود، به دلیل نبود دیپلماسی اقتصادی قوی در سطح وزارت خارجه دو کشور و قدرت تأثیرگذاری کشورهای بزرگی همچون چین و ترکیه در بازار عراق؛ و از طرف دیگر، قیمت بالای تمام شده کالاها و خدمات در ایران به دلیل مشکلات ساختاری اقتصاد ایران و بی‌ثباتی اقتصادی ناشی از تغییرات قیمت ارز، زمین بازی اقتصاد عراق در دست کشورهای یاد شده افتاده است و این موضوع حجم مبادلات ایران را که قابلیت افزایش به ۲۰ میلیارد دلار دارد، تحت تأثیر قرار داده است با این حال ظرفیت‌های معطل اقتصاد عراق به عنوان یک کشور نیازمند، فرصت‌های زیادی را در اختیار فعالان اقتصادی ایران قرار می‌دهد تا بتوانند با رویکرد درون‌زایی و برونگرایی اقتصاد مقاومتی بازار کالاهای مصرفی، بازار مسکن، بازار گردشگری مذهبی و سلامت، بازار کارها و فعالیت‌های عمرانی عراق را مدیریت کرده و با وابسته کردن نیازهای دو کشور به یکدیگر از مخاطرات در حوزه‌هایی مانند امنیتی، نظامی که تحت تأثیر نظام سلطه می‌تواند به وقوع بپیوندد، جلوگیری کند.

 ایران به عنوان یک کشور توسعه یافته‌تر از عراق از زیرساخت‌های به مراتب بهتری نسبت به کشور همسایه خود برخوردار است و در مقابل عراق نیز به عنوان یک کشور دارای زمین‌های حاصلخیز کشاورزی زیاد و جاذبه‌های گردشگری مذهبی برای ایرانیان فرصت‌های خوبی را در اختیار هم قرار می‌دهند.

امکان ارسال و دریافت وجوهات، حوالجات و تعاملات از طریق اعتبارات اسنادی و گشایش اعتبار L/c با کشور عراق موجود است. همزبانی بین عرب‌ها و کردهای ایران و عراق و حتی مسلط بودن بسیاری از مردم شهرهای مذهبی عراق به زبان فارسی به دلیل مراودات، کمک قابل توجهی به ارتباطات اقتصادی می‌کند. به جهت نامناسب بودن بستر ایجاد کارخانجات در عراق از جمله مشکل برق، سوخت و غیره تا چند سال آینده همچنان این کشور نیازمند واردات کالا ست اما بهترین پیشنهاد مشارکت دادن تجار عراقی در سهام کارخانجات تولیدی ایرانی می‌باشد. روزانه بیش از ۳۰۰۰ عراقی به منظور تجارت، زیارت، گردشگری، دیدار از آشنایان، مراجعه به بیمارستان‌ها و غیره وارد خاک ایران می‌شوند که می‌توان نهایت بهره‌برداری را از حضور آنان کسب کرد.

در این زمینه لازم است وزارت راه هر دو کشور در جهت تقویت زیرساخت‌های جاده‌ای، ریلی و هوایی تلاش گسترده‌ای انجام داده و از طرف دیگر نظام‌های آموزشی، پرورشی، فرهنگی، مذهبی و سیاسی نیز در جهت تقویت ارتباطات و اعتمادسازی بین مردم در دو طرف همت گمارند. باید با رویکرد شبکه‌ای زمینه‌ساز ارتباطات فراگیر بین دو ملت ایران و عراق بود.

انتهای پیام/